مهراب قاسمخانی با انتشار عکس زیر نوشت: دیروز حساب کردم که اگه حقوق سی سال کارمندی و سی سال بازنشستگی بابا و مامانم رو با سی سال دستمزد پیمان و بیست و هشت سال دستمزد من، یعنی درآمد حدود صد و هشتاد سال کاری چهارتامون رو جمع می‌کردیم، بدون این که هیچیشو خرج کنیم، بازم حتی نزدیک به نصف این خونه رو هم نمیتونستیم بخریم.

پ. ن اول: البته میدونم حقوق‌ها و دستمزد‌ها نسبت به قدیم بیشتره و قیمت خونه هم با اون زمان فرق داره، ولی همینجوری خوشم اومد برای زجر دادن خودم، محاسبه اش کنم.

پ. ن دوم: نکته دیگه اینه که اگه دستمزد همین امروزم رو هم حساب کنم و هیچیش رو هم خرج نکنم، بازم صد و هشتاد سال دیگه حتی نمیتونم این خونه رو به قیمت امروزش بخرم. البته در صورتی که ممنوع الکار نباشم و در صورتی که دویست و پنجاه سال عمر کنم.

پ. ن سوم:، ولی نکته اصلی که این آگهی برام جذاب شد، این نبود که من نمیتونم بخرمش. این هم نبود که پس بعضیا چجوری میخرنش و از کجا اینقدر در میارن. نکته اصلیش برام اون کلمه “فقط” بود که اول آگهی نوشته. یعنی بعضیا هستن که نه تنها میتونن بخرنش، بلکه با دیدنش میگن: فقط هشتاد و نه میلیارد؟ چه ارزون…

پ. ن چهارم: راستش اگه کسایی میتونن بدون دزدی و رانت و… این خونه رو بخرن، نوش جونشون. دمشون هم گرم. فقط کاش ساختار اقتصادی و تقسیم ثروت توی کشورمون یه جوری بود که مثلاً منم بتونم یه خونه پنجاه متری بخرم.