تلاش‌های زیادی صورت گرفته تا علی خطیر و جواد نکونام اختلافات را کنار بگذارند یا به حداقل برسانند، اما این تلاش‌ها به هیچ‌جا نرسید. کافی است یک بار دیگر صحبت‌های دوشنبه‌شب جواد نکونام را مرور کنید تا به حجم اختلافات پی ببرید. در ایران مدل تیمداری، انتخاب مدیر، انتخاب سرمربی و… با همه دنیا فرق می‌کند و به همین دلیل شما قبل از انتخاب سرمربی باید به این فکر کنید که آیا آن سرمربی با مدیر باشگاه هماهنگ است یا نه؟ الان درویش و گل‌محمدی هم اختلافات زیادی دارند، اما این اختلافات رسانه‌ای نمی‌شود. در استقلال، اما همه چیز متفاوت است و کار به جایی رسیده که هیچ قدرتی نمی‌تواند خطیر و نکونام را دور یک میز بنشاند که به هر حال این هم مختص خود استقلال است و شما مثلاً صد سال دیگر چنین موردی را در باشگاهی مثل سپاهان هم نمی‌بینید چه رسد به باشگاه‌های بزرگ و حرفه‌ای دنیا!

یکی از دلایلی که استقلال مثل آب خوردن از آسیا حذف می‌شود همین چیزهاست، البته در ماجرای آسیا نه خطیر مقصر است و نه نکونام، اما اینکه این دو نفر اختلافات حل‌نشدنی دارند نشان می‌دهد که حداقل انتخاب یکی از آن‌ها سر تا پا غلط بوده است. الان هم هیچ چاره‌ای وجود ندارد که یکی از این دو نفر برود وگرنه این استقلال و هواداران هستند که متضرر می‌شوند. بازنده بزرگ این دعوا قطعاً تیم استقلال است و شک نکنید که بزرگ‌ترین رقیب استقلال در لیگ برتر هم یک نام بیشتر ندارد؛ استقلال!