روایت تکان‌دهنده امام صادق (ع) از زیارت اربعین
زیارت اربعین، به تعبیر معصومین(ع)، یک عمل مستحبی عادی نیست؛ بلکه نشانه‌ای از صدق ایمان و تعهد به مسیر حق است. کسی که توان رفتن دارد اما بی‌جهت خود را از آن محروم می‌سازد، در واقع از یک فرصت بی‌بدیل برای اثبات محبت و وفاداری‌اش چشم پوشیده است.
به گزارش بهداشت نیوز اربعین حسینی، نه تنها یادآور چهلمین روز شهادت سیدالشهداء(ع) و یاران وفادارش در کربلاست، بلکه بزرگ‌ترین اجتماع عاشقان حسین(ع) در سراسر جهان به شمار می‌آید؛ اجتماعی که مرزهای جغرافیایی، زبانی و قومی را در می‌نوردد و دل‌ها را در یک پیمان جاودان به هم پیوند می‌زند.
این روز، فرصتی دوباره برای تجدید عهد با مکتب عاشورا و سنجش میزان صداقت در محبت به امامی است که همه هستی خود را در راه حق و عدالت فدا کرد. در نگاه اهل‌بیت(ع)، زیارت حسین(ع) صرفاً یک سفر معنوی نیست؛ بلکه محک ایمان و میزان وفاداری قلبی و عملی به ولایت است.
امام صادق(ع) در روایتی تکان‌دهنده می‌فرمایند:
قال الصادق(ع): «مَنْ لَمْ یَأْتِ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع وَ هُوَ یَزْعُمُ أَنَّهُ لَنَا شِیعَةٌ حَتَّی یَمُوتَ فَلَیْسَ هُوَ لَنَا بِشِیعَةٍ، وَ إِنْ کَانَ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَهُوَ مِنْ ضِیفَانِ أَهْلِ الْجَنَّةِ» (کامل الزیارات، ص ۱۹۳)
امام صادق(ع) فرمودند: «کسی که به زیارت قبر امام حسین(ع) نرود و گمان کند از شیعیان ماست و با همین حال از دنیا برود، او شیعۀ ما نیست؛ و اگر هم از اهل بهشت باشد، در شمار میهمانان بهشتیان خواهد بود.»
این بیان، مرز میان محبت ادعایی و محبت واقعی را روشن می‌سازد. شیعه بودن تنها با شعار و علاقه قلبی تحقق نمی‌یابد؛ بلکه پیوندی عملی و آگاهانه با امام لازم دارد و زیارت، نماد و تجسم این پیوند است.
در روایت دیگری، امام باقر(ع) عمق این پیوند را چنین توصیف می‌کنند:
قال الباقر(ع): «لَوْ یَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِی زِیَارَةِ الْحُسَیْنِ مِنَ الْفَضْلِ، لَمَاتُوا شَوْقاً، وَ تَقَطَّعَتْ أَنْفُسُهُمْ عَلَیْهِ حَسَرَاتٍ» (کامل الزیارات، ص ۱۴۲)
امام باقر(ع) فرمودند: «اگر مردم می‌دانستند چه فضیلتی در زیارت امام حسین(ع) نهفته است، از شوق جان می‌دادند و از حسرت آن، جانشان از هم می‌گسست.»
این تعبیر نشان می‌دهد که فضیلت زیارت فراتر از محاسبات مادی و حتی فراتر از تصورات ماست؛ گنجی که تنها عاشقانِ در مسیر آن، از طعمش بهره‌مند می‌شوند.
زیارت اربعین، به تعبیر معصومین(ع)، یک عمل مستحبی عادی نیست؛ بلکه نشانه‌ای از صدق ایمان و تعهد به مسیر حق است. کسی که توان رفتن دارد اما بی‌جهت خود را از آن محروم می‌سازد، در واقع از یک فرصت بی‌بدیل برای اثبات محبت و وفاداری‌اش چشم پوشیده است. حضور در این راه، نه فقط یک حرکت عبادی، که اعلام همبستگی آشکار با آرمان‌های حسینی و اعلان وفاداری به خط ولایت است؛ پیمانی که در هر قدم این مسیر، دوباره امضا می‌شود.
امسال در اربعین ۱۴۰۴، هر قدمی که به سوی کربلا برداشته می‌شود، نه تنها ما را به ضریح حسین(ع) نزدیک‌تر می‌کند، بلکه فاصله‌مان را با آرمان‌های او می‌سنجد. این راه، راه سنجش صداقت در محبت است؛ راهی که اگر نتوانیم با پا طی کنیم، باید با دل و عمل صالح، نذر و خدمت به زائران آن را طی کنیم؛ چراکه در این آزمون، تنها حضور جسم نیست که معیار است، بلکه همراهی قلب، زبان و رفتار نیز گواه وفاداری ماست.
محمد حائری شیرازی
