دانشمندان افسانه «رژیم غذایی پارینه‌سنگی» را رد کردند
برخلاف باور رایج که رژیم‌های غذایی «پارینه‌سنگی» (غارنشینان یا اصطلاحا پالئو) انسان‌های باستان را عمدتا گوشت‌محور می‌داند، شکارچیان‌ــ‌گردآورندگان باستانی به‌شدت به غذاهای گیاهی، به ویژه گیاهان نشاسته‌ای، به‌عنوان منبع اصلی انرژی، وابسته بودند.
این پژوهش که در مجله پی‌ان‌ای‌اس (PNAS) منتشر شد، دریافت که اجداد انسان‌ها فقط به پروتئین حیوانی متکی نبودند، بلکه طیف گسترده‌ای از غذاهای گیاهی از جمله بلوط، غلات، حبوبات و گیاهان آبزی را مصرف می‌کردند.
دانشمندان اسرائیلی در این مطالعه، دانه‌های نشاسته‌ای تقریبا ۷۸۰ هزار ساله‌ای را بررسی کردند که در یک سکونتگاه در سواحل دریاچه باستانی حوله (Hula Lake) کشف شده بود.
کاوش‌ها بیش از ۲۰ لایه سکونتگاه، بقایای فسیلی حیوانات و باقی‌مانده‌های گیاهی مانند دانه‌ها و میوه‌ها را آشکار کردند.
دانشمندان دانه‌های نشاسته‌ای را روی گرزهای بازالتی و سندان‌های باستانی یافتند که اجداد انسان از آن‌ها برای شکستن و خرد کردن غذاهای گیاهی استفاده می‌کردند.
توانایی استفاده گسترده از چنین ابزارهایی از رفتارهای اجتماعی و شناختی انسان‌های اولیه هم شناخت ارائه می‌دهد.
هدار آهیتوف، نویسنده همکار این پژوهش، گفت: «این کشف اهمیت غذاهای گیاهی را در تکامل اجداد ما برجسته می‌کند.»
این یافته‌ها با روایت غالب که رژیم غذایی انسان‌های باستان عمدتا گوشت‌محور بوده، یعنی آن‌گونه که رژیم محبوب «پالئو» پیشنهاد می‌کند، در تضاد است. پژوهشگران می‌گویند بسیاری از این رژیم‌ها بر اساس کشف مقدار زیادی بقایای حیوانی در مکان‌های باستان‌شناسی شکل گرفته‌اند، در حالی که غذاهای گیاهی به‌ندرت حفظ شده‌اند.
یافته‌های جدید مربوط به دانه‌های نشاسته‌ای روی ابزارهای باستانی شواهدی از نقش کلیدی گیاهان، به ویژه غده‌های نشاسته‌ای، مغزها و ریشه‌های گیاهی سرشار از کربوهیدرات در تامین نیازهای انرژی مغز انسان ارائه می‌دهند.
این یافته‌ها همچنین روش‌های پیچیده‌ای را که انسان‌های اولیه برای فراوری مواد گیاهی به کار می‌بردند، آشکار می‌کند.
دانشمندان دریافتند که انسان‌های اولیه ساکن این منطقه برای آماده‌سازی انواع گیاهان از جمله بلوط، غلات، حبوبات و گیاهان آبزی مانند نیلوفرآبی زرد و شاه‌بلوط آبی (water chestnut) که اکنون در این منطقه منقرض شده است، از گرزها و سندان‌های بازالتی استفاده می‌کردند.
دکتر آهیتوف گفت: «اکنون می‌فهمیم که گونه‌های اولیه انسانی در طول سال، طیف وسیعی از گیاهان را جمع‌آوری و آن‌ها را با استفاده از ابزارهایی ساخته‌شده از بازالت فراوری می‌کردند.»
او گفت: «این کشف در بررسی رژیم غذایی انسان‌های اولیه و ارتباط عمیق آن‌ها با غذاهای گیاهی، فصل جدیدی می‌گشاید.»
پژوهشگران احتمال می‌دهند توانایی انسان‌های اولیه در فراوری گیاهان با استفاده از ابزارها می‌تواند نشان‌دهنده سطح بالایی از همکاری و ساختار اجتماعی باشد.
دانشمندان می‌گویند که تنوع گسترده منابع گیاهی مورد استفاده این نیاکان باستانی که از محیط‌های آبزی و زمینی به دست می‌آوردند، نشان‌دهنده دانش عمیق آن‌ها از محیط اطرافشان است که مشابه انسان‌های امروزی است.
آن‌ها نوشتند: «نتایج ما اهمیت غذاهای گیاهی در تاریخ تکاملی ما را بیش‌ازپیش تایید و توسعه رفتارهای پیچیده مرتبط با غذا را برجسته می‌کند.»
