نمایش «پاکول» تحت تأثیر وضعیت کنونی لطمه خورد/ سینمایی عاشقانه درباره دختران افغانستانی

نوید اسماعیلی، کارگردان اثر سینمایی «پاکول» که هم‌اکنون بر روی پرده سینماهای کشور در حال پخش است، در مصاحبه‌ای با خبرنگار ایلنا به تشریح داشت: این فیلم به‌طور کامل یک اثر مستقل به شمار می‌آید که از منابع مالی شخصی خود ساخته شده است. اگر منابع مالی که برای این پروژه صرف کردم را در هر عرصه‌ای هزینه می‌کردم، حالا به نفع و سود فراوانی دست یافته بودم؛ اما با جان‌فشانی «پاکول» را رقم زدم. نکته‌ای که توجه را جلب می‌کند این است که در حال حاضر این فیلم در کنار آثاری کمدی به نمایش درآمده که در واقعیت توانایی واقعی کمدی را ندارند و از لحاظ تجاری ساخته شده‌اند.

اسماعیلی خاطرنشان کرد: فیلم «پاکول» یک اثر اجتماعی است که برای تولید آن تلاش‌های زیادی صورت گرفته و افرادی با استعداد در این پروژه همکاری کرده‌اند. متأسفانه ما توانسته‌ایم تبلیغات چندانی برای این فیلم انجام دهیم، و بدتر اینکه در زمان اکران، یک جنگ ۱۲ روزه تحمیلی آغاز شد که وضعیت را به طور جدی بحرانی کرد و در نهایت منجر به فروش پایین فیلم شد. اوضاع سینمای اجتماعی این روزهای کشور به طرز نگران‌کننده‌ای بد است و حتی اگر بخواهید اثری بسازید، پخش‌کنندگان حاضر به پذیرش آن نیستند و تنها به دنبال اکران کمدی‌های تجاری هستند. این مشکل مختص من نیست، بلکه تمامی جوانانی که در عرصه سینمای مستقل فعالیت می‌کنند با چنین چالشی روبرو هستند و متأسفانه صدای ما به گوش کسی نمی‌رسد؛ سال‌هاست که درباره این وضعیت دشوار سخن می‌گوییم.

وی ادامه داد: «پاکول» داستانی عاشقانه بین یک زوج ایرانی و افغانستانی را به تصویر می‌کشد. ما سال‌هاست که در سینمای‌مان از درام دور شده‌ایم و آثار جدید به سمت موضوعاتی می‌روند که جوانان را به مصرف مواد مخدر، جدایی، خیانت و امثال اینها سوق می‌دهند. در این سال‌ها فیلمی در ژانر عاشقانه و درام ساخته نشده که دختران و پسران را به عشق دعوت کند؛ با این حال اگر یک زوج جوان قهری داشته باشند، نباید از هم جدا شوند و در صورت وجود اختلاف، باید راه آشتی را پیدا کنند. متأسفانه فیلم‌های ما به طرز تلخی به پایان می‌رسند و حتی کمدی‌های جدید نیز به شدت بی‌ادب شده‌اند.

این کارگردان در ادامه گفت: «پاکول» از جهات مختلف دچار بدشانسی شد. به جز شرایط جنگ، این حقیقت که سیاست‌های کلان در قبال افغان‌ها تمایل به طرد آنها از کشور دارد، قضیه را سخت‌تر کرده است و لذا دیگر کسی توجهی به یک فیلم عاشقانه درباره این دو کشور نمی‌کند. برای من بسیار دردناک است که از آقای نوید محمودی، کارگردان افغان، درخواست کردم که این فیلم را در صفحه اجتماعی‌اش معرفی کند تا افغان‌ها هم بتوانند آن را ببینند اما او هیچ اقدامی در این راستا انجام نداد. ای کاش هنرمندان افغان با معرفی این فیلم از هم‌وطنان خود حمایت کنند، چرا که «پاکول» تصویری زیبا از مردم افغانستان را به نمایش می‌گذارد.

اسماعیلی تأکید کرد: عشق، تابع جغرافیا نیست. هر فردی ممکن است به انسانی که هم‌وطن او نیست علاقه‌مند شود. من فیلمی را با این نگرش تولید کردم، اما بعضی می‌پرسند که چرا نوید اسماعیلی به سراغ موضوع افغان‌ها رفته است. من هیچ نقشی در ورود یا خروج افغان‌ها از ایران نداشتم و نمی‌دانم چرا این انتقادات مطرح می‌شود. من تنها یک فیلم اجتماعی و عاشقانه ساختم که به موضوعات روز افغان‌ها ارتباطی ندارد. این پروژه‌ای مستقل است و واقعاً انتظاری برای فروش یا درآمد بالا از آن ندارم، اما حقیقتاً در حال حاضر آشفتگی بزرگی در اکران این فیلم ایجاد شده و هیچ‌گونه همکاری از سوی ایرانی‌ها یا افغان‌ها برای معرفی و تبلیغ آن نصیب ما نشده است.

این کارگردان در مورد ساخت فیلمی عاشقانه با مضمون زندگی مردم افغانستان و ایران گفت: متأسفانه پیش‌بینی شرایط کشور ما کار آسانی نیست و هر لحظه ممکن است اتفاقات جدیدی روی دهد؛ به همین دلیل، من هم در زمان تولید «پاکول» نمی‌توانستم شرایط امروز را پیش‌بینی کنم. این فیلم با عشق و شور ساخته شده و هر صحنه آن به‌خوبی برنامه‌ریزی و اجرا شده است، اما متأسفانه با موانعی مواجه شدیم که تأثیر منفی بر دیده شدن این فیلم گذاشت.

اسماعیلی در پایان افزود: محتوای «پاکول» برگرفته از مشکلات دختران افغان است. هر سال، دختران زیادی به دلیل ازدواج‌های اجباری که تحت فشار خانواده‌هاست، به خودکشی دست می‌زنند. این ازدواج‌ها به‌ منظور کسب درآمد صورت می‌گیرد. من این معضل را شناسایی کردم و به این نتیجه رسیدم که باید چنین فیلمی تولید شود. شخصاً دوستان افغان زیادی دارم که در سال‌های اخیر، هم‌نشینی با آنها برایم بسیار دلپذیر بوده است. اگر تا به امروز «پاکول» ساخته نشده بود و در حال حاضر هم امکان ساختش مهیا می‌شد، بدون شک دوباره این فیلم را تولید می‌کردم، زیرا داستان آن از عقیده من نشأت گرفته و به بسیاری از مردم افغانستان به چشم انسان‌های شریف می‌نگرام.

/